Raar gezicht zo'n lege entree. Normaal stond hier de balie en waren de museumwinkel en de garderobe te vinden.

De verbouwing begint te vorderen en dat moet ook wel want over ruim 3 maanden gaat het museum weer open.

Er wordt van alles veranderd in het museum, maar het anatomisch theater komt uiteraard terug. Het theater staat nu nog helemaal ingepakt.

Toevallig zag ik tijdens de rondleiding in de kantoren een voorbeeld van het anatomisch theater op een kast staan.

Dirk van Delft kan met vol enthousiasme over het museum vertellen. Terwijl je in een bouwput loopt weet hij het zo over te brengen dat je precies weet hoe het eruit gaat zien en je al enthousiast wordt zonder ook maar iets gezien te hebben. (echt een aanrader om het filmpje onderaan de blog te bekijken dan begrijp je wat ik bedoel.)

Veel ruimtes zijn al verbouwd en eerdaags gaat er begonnen worden met de inrichting.

De ruimtes zijn heel verschillend van behoorlijk donker tot heel licht.

In deze ruimte komen onder andere röntgenfoto's te hangen. Vaak maken persoonlijke verhalen een situatie nog duidelijker en kan het publiek dan nog beter invoelen hoe het er vroeger aan toe ging. Aangrijpend was zijn verhaal over het meisje en de ijzeren long, haar pop moest verbrand worden omdat die ook geïnfecteerd kon zijn. Zo'n verhaal gaat de bezoeker aangrijpen en nog meer laten voelen hoe het er vroeger aan toe ging.

De medewerkers van Bruns, een van de meest toonaangevende musea- en tentoonstellings-inrichters, zijn druk bezig de verschillende afdelingen in te richten.

Ik noem het maar even de dilemmaruimte, maar hij lijkt mij erg leuk worden. In het leven zijn er vele dilemma's zoals bijvoorbeeld moeten we wel zo lang mogelijk leven, zouden we en chip ingeplant moeten krijgen etc. In deze ruimte komen monitoren en krijg je terwijl je in een comfertabele stoel zit voor en tegenstanders van een bepaald dilemma te zien. Op het laatst wordt je eigen mening (uiteraard anoniem) gevraagd, daarna kan je zien wat de mening van andere bezoekers was.

Deze zaal behoort aan het voormalige Sint Caecilia Gasthuis. In de enen zaal lagen de dames in de andere de heren. Boerhaave kwam hier regelmatig met zijn studenten om patiënten te bezoeken/bekijken. In deze zaal komt een afdeling techniek waarbij je moet denken aan waterbeheersing, electriciteit, computers en ook aandacht voor de quantumcomputer.

In deze ruimte komt een eregalerij met daarin nobelprijswinnaars. Hierworden ook vragen gesteld als bijvoorbeeld wat is onze rol in het heelal, hoe werken de hersenen of problemen waar we nu mee zitten zoals Alzheimer, of hoever moeten we verder met de biotechnologie en meer van dat soort vraagstellingen en problemen.

Het zijn niet alleen bouwbedrijven die aan het werk zijn, het museum heeft zelf ook een uitgebreide werkplaats.

Het Technolab komt in december ook weer terug naar het museum.

Tijdens de verbouwing was het kantoor op een externe locatie gevestigd. Sinds een paar weken zijn ze weer terug in het museum en druk bezig met uitpakken en inrichten.

De oude klimaatinstallatie was berekend op ongeveer 25.000 bezoekers per jaar, met ruim 100.000 bezoekers was het dan ook regelmatig bloedheet in het museum en was er te weinig frisse lucht. In het verbouwde museum is een gigantische klimaatinstallatie gebouwd, waardoor deze problemen tot het verleden behoren.

Ik heb echt genoten van deze ruim een uur lange rondleiding. Het is duidelijk dat zowel Dirk als de andere medewerkers trots zijn op hun museum en uitkijken naar de feestelijke opening op 15 en 16 december. Voor Dirk wordt de opening een afsluiting van zijn loopbaan als directeur van Boerhaave. Per april 2018 gaat hij genieten van zijn welverdiende pensioen, maar zal als bezoeker best nog wel regelmatig in het museum te vinden zijn.

Wil je iets meer weten over het museum bekijk dan even het filmpje na de korte fotoslideshow. Op een heel levendige en begrijpelijke manier verteld Dirk over het museum.