Zondagmiddag had de Volksuniversiteit Leiderdorp samen met Caecil de wandeling georganiseerd. Er werd gestart bij de Joodse Synagoge.

Het is mooi om te zien hoe eigenlijk alle groepen vrijwel hetzelfde reageren. In het begin van de wandeling wordt er tijdens het lopen onderling nog gepraat, vragen gesteld en is de sfeer gepast opgewekt. Na het verhaal bij het eerste koffertje bij de Vliet worden de deelnemers al een stuk stiller en zie je ze steeds meer in gedachte lopen.

Ik zou nu het hele verhaal kunnen gaan schrijven, maar ik kan beter verwijzen naar het artikel dat ik vijf jaar geleden over deze wandeling schreef en je onder deze link kunt vinden. Onderaan deze blog staat een filmpje waarbij je meeloopt met het grootste deel van de wandeling. Het verhaal is in de loop der jaren uitgebreid en verteld steeds meer over Lotte Adler.

De Leidse universiteit heeft een grote rol gespeeld in het verzet tegen de nazi's. Beroemd is onder andere de Cleveringa-rede als protest tegen het ontslag van Joodse professoren van de Leidse universiteit. Elk jaar wordt op 26 november de Cleveringa-rede nog steeds herdacht en uitgesproken.

Schuin tegenover de universiteit ligt café Barrera waarvan het raam en het balkonnetje op de eerste verdieping wereld beroemd zijn. Hier woonde Erik Hazelhoff Roelzema, beter bekend als de Soldaat van Oranje.

De wandeling voert door gedeeltes van de Pieterswijk, waarbij je op zo'n rustige zondag soms het gevoel hebt terug in de tijd van toen te zijn.

Soms vallen de koffertjes bijna niet op.

Bij het voormalige politiebureau op de Zonneveldstraat wordt het indrukwekkende verhaal verteld over de Leidse politie die opdracht kreeg van de nazi's om de weeskinderen op te pakken. Het vuile werk lieten de nazi's vaak over aan de plaatselijke politie.

Op de Breestraat werd stilgestaan bij de "Stolpersteine".In Europa liggen ongeveer 50.000 van deze 'Stuikelsteentjes' voor panden waar slachtoffers van de tweede wereldoorlog gewoond hebben. Niet alleen Joden, maar alle slachtoffers van het naziregime dus ook homo's, Sinti's en Roma's.

Deze steentjes liggen voor het voormalige woonhuis van de gedeporteerde familie Loeb.

Als eerbetoon aan Lotte en alle andere slachtoffers liepen we zwijgend door het Plantsoen terug naar het weeshuis. Het is een Joods gebruik om steentjes achter te laten op een graf. Op de koffer van Lotte voor het weeshuis zijn vrijwel dagelijks steentjes te vinden die voorbijgangers achterlaten.

Hieronder een filmpje van de wandeling met gedeeltes van het verhaal van Lotte. Neem er even de tijd voor en probeer je voor te stellen wat er destijds gebeurd is en besef hoe dankbaar wij mogen zijn dat we in een vrij land leven.