Tijdens onze vakantie komen we vrijwel dagelijks bij bijvoorbeeld B uit terwijl we op weg naar A waren. Dat komt omdat ik op bruine bordjes en gekke zijweggetjes rijd. Ik leg het even uit, het maakt ons niet zo uit waar we terecht komen als we maar zo min mogelijk grote wegen tegenkomen. Lang de weg staan ook overal bruine bordjes met verwijzingen naar bezienswaardigheden. Heel vaak rijden we kilometers, om vervolgens een piepklein watermolentje te zien zo verscholen in het riet dat we er eigenlijk niets van zien, maar het weggetje en de natuur waren mooi en daar gaat het om. Op die manier kwamen we ook terecht bij de kalt wasser geysir in Wallenborn.

Het was even wachten, maar dan heb je ook wat.

Deze en volgende week zijn de 2 weken dat de meeste Nederlanders vakantie hebben of op vakantie zijn. De BV Nederland lijkt wel even stil te liggen, vandaar dat ik ook even, op evenementen na, kortere en misschien wel iets minder blogs plaats. De rust in de stad en op de weg lijkt zich ook door te zetten naar de polders.

Ik ben geen visser, daar ben ik veel te ongeduldig voor, maar kijken naar een visser kan ook heel rustgevend zijn.

Nederland stroomt leeg of gaat richting de camping, kortom het is gewoon rustig. Ze noemen deze tijd ook wel komkommertijd, maar om dan gelijk de hele Haarlemmertrekvaart maar komkommergroen te kleuren gaat ook wat ver.

Het ziet er op zich natuurlijk wel apart uit.

Dinsdag werd een mooie nieuwe vinding van de Vrienden van Singelpark letterlijk en figuurlijk ten doop gehouden. De Postertuintjes kan je op plekken hangen waar geen geveltuintjes mogelijk zijn.

De eerste vijf proeftuintjes zijn opgehangen bij het busstation op het Stationsplein.

Vorige week kwam Plastic Soupsurfer Merijn Tinga terug van een 1200 kilometer lange tocht over de Rijn om aandacht te vragen voor de plastic soup die onder andere door alle plastic petflesjes wordt veroorzaakt  Hij werd groots binnengehaald in zijn woonplaats Leiden, zoals je hier terug kan lezen.

Het zijn volgens mij niet alleen de petflessen die erg vervuilend zijn. Het valt mij ook steeds vaker op dat allerlei artikelen verpakt worden in een hoop zinloos plastic. Dat gebeurt niet alleen in supermarkten of winkels, maar ook als je iets hebt besteld via internet. Zo kocht ik laatst een simpel beveiligingsprogramma voor mijn computer. Je wilt niet weten hoe het verpakt was. Er werd op de doos gevraagd hoe blij ik was met de bestelling, nou als ik de verpakking zag was ik totaal niet blij.

Donderdagavond was er een behoorlijk langdurig onweer in Leiden en omgeving. Ik zag zulke mooie flitsen dat ik dacht laat ik nu toch maar eens op de gok experimenteren. Een ander zal dan waarschijnlijk een statief neerzetten en een goede hoek bepalen en ga zo maar door. Mijn ervaring is tegen dat ik dat soort dingen gedaan heb, is het onweer over. Dus gewoon uit het losse handje en veel geduld (lees verveling) een beetje lopen experimenteren met wat instellingen.

Je merkt dan ook hoe snel zo'n flits gaat, dus regelmatig drukte ik te laat af.

Na een tocht van 1200 kilometer over de Rijn kwam Plastic Soupsurfer Merijn Tinga aan in Leiden. Een maand geleden op 4 juni begon Merijn zijn tocht op een supboard vanaf het punt waar de Rijn ontspringt bij de Bodensee om aandacht te vragen voor het plastic afval in het milieu. Zondagmiddag werd hij feestelijk binnengehaald.

De laatste paar honderd meter stapte ook zijn dochter Yildou op de door Merijn uit afvalplastic gemaakte supboard.

Het zit niet mee met de lente, sterker vanmorgen hagelde het nog even in de regio. Regen, wind, lage temperaturen, het heeft veel weg van een natte koude kerstvakantie in plaats van een voorjaarsvakantie.

Soms is het leven hard, je zal maar met dit weer geboren worden en je eerste dagen op straat moeten slijten.

Vanavond zit ik bij de Slag om Leiden en hoop dat er weer een hoop geld wordt opgehaald voor Hospice Issoria. Morgen lezen jullie hoe het geweest is en hoeveel er opgehaald is. Het wordt in elke geval een spannende, gezellige en kleurrijke Leidse avond. Iets minder kleurrijk zijn de bollenvelden. Her en der staan ze in bloei, maar het zijn nog niet echt de volle velden zoals je verwacht.

Bij de bollenvelden nog te weinig kleur, in de Klinkenbergerplas is net weer te veel kleur. Ik heb er nog niet eerder van gehoord, maar er zit een soort rode alg in het water.

Het was alweer een tijdje geleden dat Tim en ik een 'Grote Mannendag' hadden. Grote broer Bas moest met zijn moeder naar Gouda en daarom haalde ik Tim op om weer eens een 'Grote Mannendag' te houden. Er horen een aantal vaste ingrediënten in zo'n dag zoals; spanning, harde muziek in de auto, beesten, veel plezier en nog veel meer lachen, kortom een beestachtig dagje vol vuur.

Dit keer maakten we het nog ietsje spannender door ook even paard te gaan rijden.